Dünya’nın Ekonomik-Kurumsal Oligarşisi

Steven MacMillan

Amerika`nın siyasi sistemi üzerine Northwestern ve Princeton Üniversitesi tarafından yapılan bir çalışma, ülkenin siyasi sisteminin, ülke insanları tarafından değil de “ekonomik seçkinler” ve “iş çevrelerinin çıkarları”nın oluşturduğu bir ağ tarafından yönetildiği tezini desteklemektedir. Bu araştırma, Amerikan politik sisteminin bir oligarşi - sadece belirli bir grubun bir ülkeyi yönetmesiyle ortaya çıkan yönetim biçimi- olduğunu ve bu oligarşide hükümetin politik kararlarının arkasındaki gerçek itici gücün, iş ve meslek kuruluşlarının talepleri olduğunu ortaya koyuyor.

“Araştırmalarımızın sonuşları şunu göstermektedir ki, Amerikan hükümetlerinin politikaları üzerinde ekonomik elitler ve iş çevrelerinin çıkarlarını temsil eden organize gruplar, hemen hemen tam bağımsız bir etkiye sahipken, halk tabanlı çıkar grupları ve sıradan vatandaşlar, ya etkisiz veya bağımsız çok az bir etkiye sahiptir (Gilens ve Page, 2014, s.3).

Bu çalışma, gerekli koşullar dahilinde, uluslararası finansörlerle birlikte ulus ötesi kuruluşların halklar üzerinde nasıl da etkili olabileceğini göstermektedir.

Dış İlişkiler Konseyi CFR, bugün dünyanın birçok ülkesinde mevcut olan ekonomik-kurumsal yönetişimin ve demokratik siyasi sistemlerin, genellikle lobi grupları ve özel çıkarlar sebebiyle yolsuzluklara nasıl da bulaştığının en güzel bir örneğidir. Kendini “bağımsız, tarafsız üyelerden meydana gelen bir kuruluş, düşünce grubu ve yayıncı” olarak tanımlayan Dış İlişkiler Konseyi CFR, Amerikan politikalarında gerçek gücü elinde bulunduran özel bir örgüttür. Politika, akademi, medya, kamu ve bankacılık alanlarının en üst kademesinden oluşmuş üyelere sahiptir. Hillary Clinton, ABD Dışişleri Bakanlığı bağlamında kendisinin CFR ile ilişkisini, 2009 yılında CFR`nin Washington`da yeni açılan ofisinde Konsey`e hitaben konuştuğunda şu şekilde ifşa etmişti:

“New York’da ana karargahta (CFR Genel merkezi) çok kez bulundum, ancak şimdi Dışişleri Bakanlığı’nın bir sokak ötesinde Konsey’in bir ofisinin bulunması son derece önemli. Biz bu konseyden birçok tavsiye alıyoruz ama bu, ne yapacağımız ve gelecek hakkında nasıl düşüneceğimizin konuşulacağı anlamına gelmiyor.”

Exxon Mobil, Goldman Sachs, BP, Barclays, Google, Lockheed Martin, Deutsche Bank, Shell Petrol Şirketi ve Soros Fon Yönetimi gibi kuruluşların dahil olduğu, dünya çapında yaklaşık 200 nüfuzlu üyesi mevcut olan Konsey`in kurumsal üyelerine bir göz atmak, bu Konsey`in sahip olduğu küresel gücü ortaya koyuyor.

CFR, bir çok ulus devletin politikalarını etkilemek için dünya çapında yayılmış pek çok özel kuruluşun oluşturduğu gölgeli ağın bir parçasıdır. CFR’nin iç işleyişini bilen üyelerinden biri olan Profesör Carroll Quigley, 20 yıl boyunca Konsey`i araştırması ve 1960’ların başında, iki yıl müsaade ile kuruluşun açık ve gizli kayıtlarını incelemesi nedeniyle bu ağın operasyonlarını gayet biliyor. Ağın faaliyetleri hakkında iki kitap yazdı. İlki 1966’da yayınlanan Trajedi ve Umut: Günümüz Dünya Tarihi ve ikincisi ise 1981’de yayınlanan Anglo-Amerikan Kurumu.

CFR’nin kurucusu, genel merkezi, Londra’da Saint James meydanında bulunan Chatham House binasının içinde olan Kraliyet Uluslararası İlişkiler Enstitüsü (RIIA)’dür. Cecil Rhodes Gizli Cemiyeti ve Alfred Lord Milner Grup’dan ortaya çıkan RIIA, 1919 yılında Lionel Curtis ve Milner grubunun kıdemli üyeleri tarafından kuruldu.

“1919’da onlar, Kraliyet Uluslararası İlişkiler Enstitüsü’nü (Chatham House) kurdular. Başlıca finansal destekçileri Sir Abe Bailey ve Astor ailesi (The Times’in sahibi) idi. Benzer uluslararası ilişkiler enstitüleri, 1919-1927 döneminde önde gelen İngiliz sömürgelerinde ve Amerika’da Dış İlişkiler Konseyi / CFR olarak kuruldu” (Quigley, 1966, s. 132).

Bu organizasyonlar, grubu yöneten iç çember için bir ön kuruluş olarak hizmet eden daha büyük enstitülerle birlikte iç çemberler ve dış çemberlerden oluşmaktadır. RIIA 1919 yılında Milner grubu için açık bir örgüt olarak kurulduğundan bu yana hep böyle olagelmiştir.

“Milner Grubu, Enstitü’yü kontrol ediyor. Kurulduğu andan itibaren tablo değişiyor, Chatham House’un etkisi gerçek anlamda ortaya çıkıyor. Otonom bir kurumun etkisi değil, doğrudan, bir başka gücün cephaneliğindeki birçok enstrümandan biri olarak...” (Quigley, sf.197, 1981).

Lord Alfred Milner ve Cecil Rhodes, İngiliz yayılmacılığının, gelecekte oluşacak olan dünya sisteminin temelini belirleyeceği hususunda aynı görüşü paylaştılar:

“Rhodas ve Miller’in ulaşmaya çabaladıkları amaçları ve amaçlarına ulaşmak için kullandıkları metotlar 1902’ye kadar birbirinden ayırt edilemeyecek kadar birbirlerine benzemekteydi. Her ikisi de dünyayı ve her şeyden önce İngilizce konuşan dünyayı, İngiltere etrafında federal bir yapıda birleştirmeyi amaç edindiler. İkisi de bu amacın en iyi bir şekilde birinin diğerine bağlı olduğu, ortak duyarlılıklara sahip, birbirlerine sadık gizli bir erkek çetesiyle başarılabileceğini hissettiler. Her ikisi de, bu çetenin, hedeflerini, perde arkasındaki gizli politik ve ekonomik nüfuz aracılığıyla, medya, eğitim kurumları ve propaganda ajanslarını kontrol etmek suretiyle sürdürebileceği konusunda hemfikirdiler' (Quigley, 1981, s.49)

Quigley, gücün böylesine kendisinde yoğunlaştığı  küçük bir oligarşik grubun tehlikesini kabul edecek kadar dürüsttü:

“Güvenliğine değer veren hiçbir ülke, Milner grubunun İngiltere’de başardığı şeye; yani küçük bir insan grubunun yönetimde ve politikada böyle bir güce sahip olmasına, grubun faaliyetlerine ilişkin dokümanların yayınlanması üzerinde nerdeyse tamamen kontrol yetkisi sahibi olmalarına, kamuoyunu şekillendirecek enformasyon faaliyetleri üzerinde böyle etkilerin tecrübe edilmesine; ve yaşadıkları dönemin tarihinin yazılması ve öğretilmesinin grup tarafından tekel altına alınmasına müsaade etmemelidir” (Quigley, 1981, s. 197).

Bugün Chatham House, dünya sorunları üzerinde aktivitelerini gizlilik perdesi arkasında yürüten dünya çapında rakipsiz kuruluşlardan biridir. Belki de BBC, Thomas Reuters, Bloomberg, Telegraph Media Group, Daily Mail ve General Trust, Guardian ve Economist`in, hepsinin RIIA`nın kurumsal üyesi olması; ayrıca Raytheon, Savunma Bakanlığı, İngiliz Ordusu, İngiltere Dışişleri Bakanılığı ve Commonwealth Ofisi`nin, BAE Systems, Chevron, Royal Bank of Scotland, HSBC Holdings, İskoç Hükümeti ve Avrupa Komisyonu`nun da bu enstitüye ait başa çıkılması zor organizasyonlar olması gerçeğinden dolayı, çok az sayıda ana akım medyanın ışığı, bir yüzyıla yakın İngiltere politikasının merkezinde yer alan bu organizasyonların üzerine çevriliyor.

Chatham House, BATI`nın emperyal politikalarıyla bağlantılı en nüfuzlu örgütlerden biridir ve enstitünün ana amacı bir Anglo-Amerikan-Avrupa İmparatorluğu kurmaktır. Yakınlarda, Chatham House direktörünün, NATO`nun gelecekteki politikalarını yönlendiren Politika Grubu`nun yeni başkanı olduğu duyuruldu. Chathamhouse Direktörü Dr. Robin Niblett, kurulduğundan beri RIIA ve NATO arasındaki mahrem ilişkiyi konuşmasında açığa vurdu ve dedi ki: “Chatham House, başlangıçtan beri NATO’nun rolü hakkındaki birçok tartışmaya müdahil olmuştur”.

Bu organizasyonun Avrupa ayağı olan Avrupa Dış İlişkiler Konseyi/ ECFR de, NATO ile güçlü bir ilişkiye sahiptir; mesela daha önceki NATO genel sekreterlerinden üç tanesi, Jaap De Hoop Scheffer (Ocak 2004-Ağustos 2009), George Robertson (Ekim 1999-Aralık 2003) ve Javier Solana (Aralık 1995-Ekim 1999) bu Konsey`in üyeleri idiler.

Ekonomik ve kurumsal elitler ağına dair bir başka örnek ise, Kopenhag`da, 29 Mayıs -1 Haziran tarihleri arasında gerçekleştirilen Bilderberg Konferansı olup, bu konferansta, dünyanın seçkin insanlarının bir kısmı, jeopolitik, sosyal ve ekonomik ilişkileri tartışmak için her yıl bir araya gelmektedir. 1954 yılında Hollanda Prensi Bernard tarafından kurulan Bilderberg grubu, şirket ve bankacılık devlerini; üstdüzey askerleri, medya patronlarını ve politikacıları, ABD ve Avrupa’dan gelen kraliyet mensuplarıyla buluşturan bir karışımdır. Bu yılki katılımcılar arasında; IMF Direktörü Christine Lagarde, NATO Genel Sekreteri Andres Fogh Rasmussen, ABD Ulusal Güvenlik Ajansı (NSA)’nın bundan önceki başkanı Keith Alexander, Google İcra Heyeti Başkanı Eric Schmidt, Maliye Bakanı George Osborne ve İspanya Kraliçesi`nin bulunduğu toplantı, hassaten yüksek düzeyli olarak gerçekleşmişti.

2009 yılında da, Belçika Devlet Bakanı ve Bilderberg eski yöneticis Étienne Davignon, grubun '1990’lı yıllarda Euro’nun oluşumuna yardım ettiğini' söyleyerek, Avrupa’nın ekonomisiyle ilgili büyük kararların verilmesinde grubun gücünü ortya koydu. Avrupa Merkez Bankası (ECB) Başkanı Mario Draghi de ECB’ye geçmeden iki yıl önce, 2009 yılında İtalya Merkez Bankası başkanıyken grubun konferansına çağrılanlardandı.

Özgür dünyanın gerçek düşmanı gücü azalmaksızın fink atmaya devam ederken; insanlar, ırk, sınıf ve statü yoluyla, medya ve politik kuruluşlar tarafından kendilerinin Balkanlaştırılmasına müsaade ettikleri müddetçe, bu seçkinler, küresel hakimiyetlerini tabiiki sürdüreceklerdir. (Türkçeye Esma Seçen çevirdi)

Kaynak: http://www.globalresearch.ca/the-economic-corporate-oligarchy-of-the-world/5386794

Ek Kaynaklar:
- Martin Gilens and Benjamin I. Page. (2014) ’Testing Theories of American Politics: Elites, Interest Groups, and Average Citizens’, Princeton University and Northwestern University.
- Carroll Quigley, Tragedy and Hope: A History of the World in our Time, 1966.
- Carroll Quigley, The Anglo-American Establishment, 1981.